حقوق اطفال در افغانستان – اطفال قربانی جنگ و حوس
حمایت از اطفال وظیفه یک دولت است و حق طفل را در نخست والدین ودر کل دولت هم باید از نگاه قانونی حق طفل را ادآ نماید شرایط کنونی در افغانستان طوری است که از اطفال سوی استفاده صورت میگیرد البته به انواع مختلف بگونه مثال درافعانستان طی چهار دهه جنگ تعدادی زیاد از اطفال یتیم است این کودکان باید همین که به سن هفت سالگی رسید مجبور است نفقه مادرش را پیدا کند یا خریطه بفروشد یا اسپند کند یا نگرانی موتر کند یا بوت پالش باشد یا گدایی کند وغیره اطفال که پدر ندارد تعداد زیاد آنها بخاطر مصرف نمیتوانند به مکتب بروند ودرس بخوانند مادر طفل را عقیده براین است تا هر چه زود تر طفل یک مسلک را یاد بیگیرد بگونه مثال طفل را شاگرد مستری میسازد در یک هفته به طفل صد افغانی میدهد این طفل وقتی میبیند نمی تواند درست خورد نوش کند در پی تلاش بخاطر پول پیدا کردن است دراینجا ست که استفاده های نادرست از طفل صورت میگیرد فروش مواد مخدر, مجبور به لواط ,مجبور به رقصیدن وحتا دیده شده والدین در ولایات فقیر نشین خودشان طفل را به شخصی دیگر در مقابل پول بفروشد و کسی که این طفل را خریده آزاد از او استفاده جن سی میکند اورا در محافل میرقصاند.
در افغانستان مراکزی برای نگهداری اطفال وجود دارد اما ظرفیت این تعداد را ندارد اینجا مادر وپدری هم است که هر دو معتاد است طفل مجبور است پول مواد را پیدا کند حال خودش به خرید مواد میرود که ناشایسته ترین بخش همین است روزانه صدها کودک در جاده ها بادست فروشی و پاک کردن شیشه های موتردرخواست پول میکنن ودر جاده ها قلم میفروشد در حالیکه ماده د۵۸ قانون اساسی افغانستان است که چندین وزارت خانه همیشه از حالت اطفال نظارت کنند باید دولت در قبال اطفال نقش بسیار خوب را ادا کند در غیر او چند سال بعد به تعداد معتادین افزایش بیشتر خواهد پیدا کرد.